Kiedy przychodzi zima, a słupek rtęci informuje nas, że nie warto wychodzić z domu, warto popatrzeć na miejsca, gdzie pory roku nie mają tak ogromnego znaczenia. Jednym z takich miejsc są Wyspy Kanaryjskie, gdzie nawet w środku zimy możemy spotkać lato. Przez wami Fuerteventura – wietrzna wyspa Kanarów słynąca z pięknych piaszczystych plaż, windsurfingu i surowej przyrody.

Jeszcze niedawno aby dotrzeć na własną rękę na Wyspy Kanaryjskie trzeba było się nieco nagimnastykować z przesiadkami, gdyż oprócz przelotów czarterowych rynek nic nie oferował. Od następnego sezonu zimowego Ryanair wychodzi na przeciw samodzielnym turystom i wprowadził do rozkładu połączenia z 3 wyspami: Teneryfą, Gran Canarią i właśnie Fuerteventurą.

Jak widzimy za 480 zł można obecnie kupić bilety na przełom listopada i grudnia bezpośrednio z podwarszawskiego lotniska Modlin. W cenie oczywiście bagaż podręczny 10 kg oraz niewielka torebka.

My niestety musieliśmy lecieć z przesiadką. Jak tylko rozpoczęły się ferie zimowe pod koniec stycznia, polecieliśmy do Barcelony z Modlina (Ryanair 120zł), tam spędziliśmy nockę (noclegi w Barcelonie zimą są bardzo przystępne – za 30-40 euro można spokojnie znaleźć pokój ze śniadaniem) a następnego dnia ruszyliśmy na Fuerte (19 euro).

Po przylocie udaliśmy się do biura wypożyczalni samochodów Autoreisen. Za 4 doby zapłaciliśmy niecałe 80 euro za Seata Ibizę. W cenie jest już pełne ubezpieczenie, bez proponowania żadnych dodatkowych. Firma nie czerpie też żadnych korzyści z polityki paliwowej. Nie płaci się z góry za pełen bak (tak jak w przypadku wielu firm, które pobierają z tego tytułu dodatkowe korzyści), natomiast oddaje się samochód z taką samą ilością paliwa, z jaką się otrzymuje.

Na nasze dwa pierwsze noclegi wybraliśmy miasteczko na południu wyspy Costa Calma i 4* hotel Best Age Fuerteventura.

Za dwie noce za dwie osoby ze śniadaniami i obiadokolacjami zapłaciliśmy 120 euro. Zazwyczaj nie patrzę nawet na opcje HB, ale tym razem postanowiliśmy dwa pierwsze dni nie martwić się o zakupy i jedzenie.

Przed zachodem udaje nam się jeszcze pojechać na chwilkę na plażę – temperatura około 20 stopni, bardzo przyjemnie i dość pusto – uczucie, które będzie towarzyszyć nam przez cały pobyt na wietrznej wyspie.

Następny dzień mieliśmy przeznaczony na zwiedzenie półwyspu Jandia. Po wyjechaniu z Costa Calma ruszyliśmy na południe w poszukiwaniu ładnego dojazdu na plażę Sotavento. Te rozległe piaszczyste plaże znane są głównie dla miłośników windsurfingu, gdyż jest tam idealny wiatr do tego typu sportów.

Pogoda niestety nie była dla nas łaskawa, co chwilę chmurzyło się i lekko padało, co zdecydowanie nie sprzyjało plażowaniu. Z bólem serca wsiedliśmy z powrotem do samochodu i pojechaliśmy do największego kurortu na półwyspie Jandia – Morro Jable. Po drodze cały czas towarzyszyły nam surowe, pustynne krajobrazy.

Pogoda w Morro Jable niestety w dalszym ciągu nie była taka jaką sobie wymarzyliśmy. Co chwilę padał deszcz, więc postanowiliśmy pochodzić po niezliczonych stoiskach z pamiątkami i kosmetykami Aloe Vera. Zawsze brakuje nam na to czasu i ostatecznie na ostatni moment coś kupujemy, tym razem natomiast już drugiego dnia mieliśmy porobione prezenty dla najbliższych.

Po południu pogoda w końcu nieco się stabilizuje, co pozwala nam na spacer po mieście. Ciekawą atrakcją jest prawdziwy szkieletor.

Spotykamy tu również niezliczone ilości papug, które karmione przez turystów z chęcią pozują do zdjęć.

W drodze powrotnej zajeżdżamy jeszcze na plażę Sotavento. W dalszym ciągu wiatr wieje niemiłosiernie, zapewne ku radości miłośników sportów wodnych. My jednak żałujemy, że nici ze spokojnego odpoczynku na plaży. Widoki są za to niesamowite.

Trzeciego dnia opuszczamy nasz wygodny hotel z opcją HB w Costa Calma i ruszamy na północ, by docelowo dotrzeć do Corralejo.  Najpierw jedziemy górską drogą na północ w kierunku Pajary. Ponoć Fuerte nie jest górzystą wyspą, jedna my znajdujemy się w samym środku gór, jadąc to w górę, to w dół podziwiamy surowe zbocza.

Po drodze można zatrzymać się w kilku punktach widokowych, w jednym miejscu można wejść nawet na samą górę. Dochodzimy jednak tylko do połowy, bo… tak, znów wiatr jest niesamowicie nieznośny i uniemożliwia prawie chodzenie. Na szczęście niebo jest błękitne i nie widać żadnego zagrożenia deszczu.

Nasz pierwszy dłuższy przystanek tego dnia zaplanowaliśmy w miejscowości Ajuy. To skaliste wybrzeże, którym można dojść do jaskiń. Samochód parkujemy na bardzo zatłoczonym parkingu przy plaży z czarnym wulkanicznym piaskiem, przebieramy się i jesteśmy gotowi do drogi.

Ocean jest bardzo wzburzony, groźny i piękny jednocześnie. Wytyczonym szlakiem idziemy do jaskini.

Trasa zajmuje łącznie może z 40 minut, w trakcie której możemy podziwiać niezwykłe formacje skalne zachodniego wybrzeża wyspy. Chociaż droga nie jest wymagająca, lepiej założyć lepsze obuwie, bo idzie się po kamieniach, na których nietrudno się pośliznąć.

Jaskinie robią wrażenie, na chwilkę wchodzimy do jednej i zastanawiamy się czy czasem przy bardzo wzburzonym morzu, nie docierają tam fale…

Po wyjechaniu z Ajuy zdajemy sobie sprawę, że jesteśmy już głodni. Postanawiamy zatrzymać się na kolejną przerwę w miasteczku Pajara i przekąsić lekki tapas.

Miejsce to okazuje się być bardzo spokojnym miasteczkiem, w którym nie ma żadnych turystów. Bardzo nam to odpowiada i zasiadamy w  przydrożnym lokalu, w którym po hiszpańsku zamawiamy ‚dos bocadillas y dos cervezas pequenas’ (dwie kanapki i dwa małe piwa), za które łącznie płacimy poniżej 5 euro.

W dalszą drogę wybieramy się drogą górską do Betancurii – pierwszej stolicy wyspy, nazwanej od francuskiego żeglarza, który jako pierwszy dotarł na wyspę w XV wieku. Po raz kolejny trasa wiedzie przez górskie serpentyny, co umożliwia jednocześnie podziwianie pięknych widoków.

W niewielkim, ale bardzo przyjemnym miasteczku spędzamy niecałą godzinę krążąc między barwnymi uliczkami i zakładami lokalnych rzemieślników.

W miasteczku znajduje się też najstarszy na wyspie kościół.

Po paru zdjęciach i krótkim odpoczynku ruszamy znów, typ razem już do naszego punktu docelowego tego dnia – Corralejo. Przy wyjeździe z miasteczka znajdują się posągi dwóch władców Guanczów – rdzennym mieszkańców Wysp Kanaryjskich.

Stamtąd możemy też podziwiać widoki na Batancurię widzianą z góry.

Przed końcem dnia docieramy w końcu do największego kurortu na północy wyspy czyli Corralejo, gdzie zatrzymujemy się na 3 noce. Wybraliśmy hotel Hesperia Bristol Playa, w którym płacimy ok. 40 euro/doba. Nie jest nasz najlepszy wybór, gdyż w podobnej cenie można było zamieszkać zapewne w lepszym, bardziej zadbanym miejscu. Hotel na zdjęciach wygląda bardzo zachęcająco, ale w rzeczywistości jest dość zaniedbany.

My na szczęście nie zamierzamy spędzić w nim za wiele czasu i po check-in od razu oczywiście jedziemy zobaczyć sławne plaże z wydmami.

Zostajemy tam już do zachodu słońca, ciesząc się ciepłem i ładną pogodą.

Dzień czwarty wita nas… znów deszczem. Tym razem psuje nam to znacznie plany, bo zamierzaliśmy ten dzień spędzić na plaży. W oczekiwaniu na lepszą aurę wsiadamy do samochodu i jedziemy na zachodnie wybrzeże zobaczyć El Cotillo, kolejne miejsce uwielbiane przez windsurferów.

Oglądamy te niezliczone osoby w wodzie podziwiając ich umiejętności i odwagę do surfowania w tak ogromnych falach. Nie wiem jak oni to robią, że za każdym razem jakoś się wynurzają. Wracając zajeżdżamy jeszcze do La Oliwy, miasteczko nie jest niestety zbyt interesujące, więc chcąc nie chcąc dojeżdżamy do Dunas de Corralejo.

Pogoda na szczęście nieco się poprawia, co umożliwia nam trochę wędrówek po bezkresnej pustyni.

Dzień piąty to ostatni dzień naszego pobytu na Fuerteventurze. Na szczęście od rana jest ładna pogoda, więc czym prędzej lądujemy na plaży by nadrobić zaległości słońca z poprzedniego dnia. Docieramy do krystalicznie czystego oceanu i podziwiamy widoki na wyspę Lobos oraz Lanzarote.

Woda niestety dla nas zbyt zimna na kąpiel, ale z powodzeniem można pomoczyć nogi. Dunas de Corralejo ciągną się przez wiele kilometrów wschodniego wybrzeża Fuerte, co sprawia, że gdzie się nie zatrzymamy możemy liczyć na całkowitą pustkę i właściwie całą plażę dla siebie. Gdzieniegdzie, w oddali czasem widać ludzkie sylwetki, ale ten brak ścisku, miliony ludzi wypoczywających podobnie, co można spotkać w tak wielu miejscach, tutaj nie ma. Wszędzie tylko bezkres jasnego piasku.

Jako, że następnego dnia płyniemy na Lanzarote, już teraz musimy oddać samochód do wypożyczalni na lotnisku. Dlatego po południu zabieramy z samochodu wszystkie nasze rzeczy i jedziemy na lotnisko. Stamtąd autobusem jedziemy do ostatniego naszego punktu na wyspie – stolicy Fuerte: Puerto del Rosario. Słysząc stolica, zawsze mamy na myśli zatłoczone, ruchliwe ulice, wciąż spieszących się gdzieś ludzi i wszechogarniający zgiełk. Tutaj jednak wszystko jest inne: pomimo faktu, że ponoć mieszka tam 30 tyś ludzi, miasto okazuje się być całkowicie puste – w czasie pobytu spotykamy zaledwie kilka osób.

W mieście jest wiele rzeźb, niektóre tak jak cztery rzeźby muszli znajdujące się przy porcie symbolizują więź miasta z oceanem.

Ostatni jeszcze widok na port przy zachodzącym słońcu i udajemy się już na dworzec autobusowy skąd jedziemy do naszego hotelu w Corralejo.

Tak kończy się nasz pobyt na wyspie wiatru, kolejnego dnia idziemy z bagażami do portu, gdzie płyniemy statkiem na księżycową wyspę Lanzarote.

Podsumowując nasz pobyt na Fuerte: wiele osób swój pobyt na wyspie ogranicza tylko do Corralejo – myślę, że to ogromny błąd. Dużo bardziej zróżnicowane jest południe i środek wyspy. Warto na pewno wybrać się do miejscowości położonych w górach i podziwiać wioski i miasteczka z wysokości. Na pewno potrzebujemy do tego samochód, ale na wyspie wydatek ten nie jest dość duży, ruch jest mały, więc nie ma z tym żadnego problemu.

Jeśli chodzi i ceny to nie odbiegają one zbytnio od tych hiszpańskich, do których się przyzwyczailiśmy. Tanie jest paliwo (ok. 1 euro/litr). Zakupy w sklepie (Mercadona) nie obciążają portfela dużo bardziej niż zakupy w sklepie w Polsce (droższe standardowo jest mięso). Obiadów nie jedliśmy żadnych na mieście, gdyż pierwsze dwa dni mieliśmy HB, a potem w czasie pobytu w Corralejo, robiłam coś w apartamencie, niemniej jednak za obiad na pewno trzeba wydać około 15-20 euro za dwie osoby.

Dla kogo to nie jest miejsce? Na pewno dla tych, którzy lubią, żeby coś się działo. Jest to spokojna wyspa, nie ma tu głośnych kurortów z klubami. W największych skupiskach turystów w Morro Jable i Corralejo jest ich sporo, ale nie czuje się tego natłoku (w sezonie pewnie jest inaczej, ale my nie przyjeżdżamy w takie miejsca w sezonie).

Na pewno trzeba mieć na uwadze spory wiatr, który utrudnia plażowanie. Z tego też powodu jest to idealne miejsce dla windsurferów, ale już niekoniecznie dla rodzin z małymi dziećmi.

I ostatnia rzecz: na pobyt na Fuerte wystarczą 3-4 dni. W tym czasie zdąży zobaczyć się i wydmy na północy i piękne krajobrazy na południu. Jeśli mogłabym jeszcze raz zagospodarować 9-ma dniami, jakie postanowiliśmy spędzić na Wyspach Kanaryjskich, to skróciłabym pobyt na Fuerte do 4 dni a wydłużyła na Lanzarote, które moim zdaniem ma dużo więcej do zaoferowania i zdecydowanie można się w niej zakochać.